Dirk J. Jansen
‘Schrijf jij je eigen biografie, Dirk.’, zei Carla met een dwingend vragende ondertoon. Ze vind het leuk deze website te maken. Wie ben ik om haar daarin tegen te werken. Dus hier mijn verhaal. Maar ik zeg je, ik zit liever achter mijn schildersezel.
Ik ben geboren in Valkenswaard. Mijn vader werkte bij Philips in Eindhoven. Wat hij daar precies deed is me nooit duidelijk geworden. Mijn moeder was opgeleid als verpleegkundige, maar na de geboorte van mijn oudere broer richtte ze zich volledig op thuis werken. Na dat broertje en mij kwamen er nog twee zusjes. Mijn moeder en later mijn vrienden noemden me overigens Dirk J.
Natekenen van technisch werk
Wat mijn vader deed weet ik dus niet. Maar hij kwam wel regelmatig thuis met tekeningen van Philips apparaten die nog niet op de markt waren. Het waren technische weergaven met getallen en hulplijnen. Als jonge jongen tekende ik die al na. Na het lezen van een boek over Leonardo da Vinci was ik helemaal verrukt over dit soort tekeningen. De stijl van Da Vinci heb ik lange tijd proberen te evenaren.
De kans was groot dat ik industrieel ontwerper of constructeur zou worden. Ik koos echter voor een opleiding als bouwkundig tekenaar. Het vertalen van de ideeën van een architect naar een werkbare bouwtekening trok me waarschijnlijk meer. Over mijn eigen ideeën en creativiteit maakte ik me geen illusie, nu nog niet overigens.
Ik vond na mijn studie werk bij een bureau in Rijswijk. Daar heb ik mijn hele werkzame leven gewerkt. Kort nadat ik daar in dienst trad ontmoette ik Carla. We trouwden na een paar jaar en gingen in Den Haag wonen.
Dirk J. gaat schilderen
Op mijn 50ste verjaardag kreeg ik van Carla een schilderdoos. Datzelfde jaar kochten we een huisje in de omgeving van Mons in Zuid-Frankrijk. Daar ontwikkelde ik als autodidact mijn eigen stijl van acquarelleren. Na een erfenis en dankzij spaargeld stopte ik in 2007 als bouwkundige tekenaar. We verhuisden naar Cabris en vestigden ons definitief in Zuid-Frankrijk.
Ze zeggen dat ik een eigen stijl heb. Kenmerkende Dirk J.- stijl, zei een vriend onlangs nog. Ik vraag me dat af, maar het interesseert me ook niet zo veel. Ik weet dat ik voor mijn artistieke ontwikkeling veel te danken heb aan de gebroeder John en Thomas Knoll en anderen waarvan ik de naam soms niet eens ken.
Acquarellen maken was lange tijd het voornaamste. Daarbij werk ik hoofdzakelijk van foto’s. Geleidelijk ben ik ook andere technieken gaan uitproberen, vaak ook gemengd. Bijvoorbeeld krijt en kleurpotlood. Lijntekeningen zijn echter wel altijd mijn start- en eindpunt. Ik begin met een lijntekening en na het schilderen zet ik die er weer overheen met een rotring pen of zwarte verf. Als dat de Dirk J.-stijl moet heten, mij best.
